نویسنده: سبحان عبدی

اوه نه، تام هریسون. آن را همانجا نگه دارید، هیئت کریکت انگلستان و ولز. نقاب تقوای ساده را کنار بگذارید. قبر را گم کن، نگاه پریشان. شکی وجود ندارد که مشکل مستمر و تاریخی کریکت انگلیسی با نژادپرستی، برای کسی مشکلی است که هم از فرهنگ بیمارگونه و هم از شکست قوانین سخن می گوید.

راجر هاتون، رئیس یورکشایر، به دلیل رسیدگی باشگاه به اتهامات نژادپرستانه عظیم رفیق، “بی هیچ قید و شرطی” عذرخواهی کرده است و از هیئت اجرایی خواسته است که این روند را دنبال کنند و در هنگام خروج از کریکت بورد انگلیس و ولز تند تند بزنند.

یورکشایر از میزبانی بین المللی کریکت محروم شده است و به دلیل برخورد نادرست باشگاه با اتهامات نژادپرستانه عظیم رفیق، با احتمال تحریم های مالی بیشتر مواجه شده است.

گری بالانس، بت زن سابق انگلیس، اعتراف کرده است که از زبان نژادپرستانه و توهین آمیز به هم تیمی خود عظیم رفیق در جنجالی که باشگاه کریکت کانتی یورکشایر و کل ورزش را فرا گرفته است، استفاده کرده است.

باشگاه کریکت یورکشایر از نظر نهادی نژادپرست است. اونجا: خیلی سخت نبود، نه؟ سال‌ها یورکشایر فرهنگ گفتمان نژادپرستانه در رختکن را فعال، تحمل و عادی کرد. آنها نتوانستند محیطی خوشایند برای مسلمانان و سایر اقلیت های قومی ایجاد کنند. آنها همچنان به استخدام کارکنانی که اظهار نظرهای نژادپرستانه کرده اند، ادامه می دهند.

پس این به آن یکی پاسخ می دهد. در تورنمنتی که همه چیز بر خلاف انگلیس پیش رفته بود، این بار همه چیز بر ضد آنها بود: از آنها خواسته شد که پس از از دست دادن پرتاب اول با خفاش بکوبند، تلاش کردند تا چگونه سرعت خود را طی کنند، بولینگ در حالی که…

“من دقیقاً به یاد ندارم که وقتی او تماس گرفت چه گفتم. فقط یادم می‌آید که تا چند روز آینده یک پوزخند بزرگ روی صورتم داشتم.»

نکته نگران کننده برای منچستریونایتد باید این باشد که این نمایش قدرتمند، بالغ و هوشمندانه تاکتیکی تنها امر اجتناب ناپذیر را به تاخیر انداخته است. سحرهای دروغین بیش از حد تحت رهبری اوله گونار سولسشر وجود داشته است و در حالی که تیم او پس از یک هفته وحشتناک به مبارزه پرداخت، خیلی زود است…