این نشان از بی ثباتی روزگار ماست که بازی فوتبال انجمنی در انگلستان ممکن است شانس تغییر برای بهتر شدن داشته باشد.

که هنوز هیچ تضمینی وجود ندارد، ناگفته نماند. بررسی حاکمیت فوتبال توسط هواداران به سختی اولین تلاش سیاستمداران برای اصلاح مسیر ورزش ملی است. اینکه آیا تمام ۴۷ توصیه، سفر طولانی به سمت پیاده سازی را کامل می کنند یا خیر، حتی نامشخص تر است. اما این واقعیت که هیچ کس آن را در روز انتشار نمی نویسد، تغییر خوشایندی ایجاد می کند.

انتظار زیاد در مورد بررسی تا حدی به دلیل این باور است که، این بار، می تواند واقعی باشد. دلایل زیادی برای این وجود دارد، از جمله هویت صندلی. تریسی کراچ یک سیاستمدار مورد احترام در سراسر مجلس و در طول بازی است. او تحقیقی را رهبری کرده است که کامل و جامع بود. ما آن را از اینجا بررسی کراچ می نامیم.

یکی دیگر از دلایل بزرگ ترشی است که فوتبال مردان انگلیسی در آن قرار گرفته است. با این حال تقریباً هیچ یک از باشگاه‌های آن سودآور نیستند، مدیریت تقسیم شده آن معمولاً بی‌اثر است و نفوذ فرهنگی آن به این معنی است که هر گام اشتباهی یک حادثه ملی است.

این بازی زمان زیادی برای مرتب کردن داشت. خود را از دست داده و نتوانسته است این کار را انجام دهد. حتی شرایط تشدید شده همه‌گیری منجر به پایداری بیشتر یا توزیع مجدد یکنواخت‌تر منابع نشد. در عوض، سوپرلیگ اروپا. در پاسخ به این خس خس پلتوکراتیک بود که دولت سرانجام یک وعده مانیفست تاخیری را به واقعیت تبدیل کرد. کاری باید انجام می‌شد و ما اینجا هستیم.

پیشنهادی که زیربنای بررسی کراچ است به طور گسترده دنبال شده است: ایجاد یک تنظیم کننده مستقل برای فوتبال انگلیس. IREF دو مسئولیت اصلی دارد، یکی مالی و دیگری شرکتی. از مالک باشگاه تقاضای برنامه‌های مالی می‌کند و می‌تواند در هر لحظه کتاب‌ها را بررسی کند. همچنین می‌تواند خواسته‌های بیشتری از خود مالکان داشته باشد، از جمله درخواست از آنها برای قبولی در آزمون صداقت و ارسال مجدد به ارزیابی هر سه سال یکبار (برخلاف بررسی سوابق کیفری یکباره فعلی). اگر هر یک از معیارهای مورد توافق برآورده نشود، IREF می‌تواند شرایطی را که تحت آن هر باشگاهی مجاز به رقابت است تجدید نظر کند یا این حق را حذف کند.

این یک تغییر بزرگ است. IREF مانند آفکام است که توسط دولت مجوز دارد اما توسط آن اداره نمی شود. توسط قدرت های فعلی بازی کنترل نمی شود و یک یا شش پاراگراف جالب در این بررسی وجود دارد که چرا به فدراسیون فوتبال کنترل داده نشده است. کراچ می‌خواهد در اسرع وقت، حتی قبل از تدوین قانون، یک تنظیم‌کننده «سایه» راه‌اندازی کند تا به زمین بزند (و شاید از تخلیه حرکت جلوگیری کند).

مطمئن است که IREF مورد تایید دولت قرار گرفته است. این تنها تغییر ساختاری پیشنهاد شده توسط بررسی است. برخی از اقدامات پوپولیستی وجود دارد که مناسب زمان‌های سیاسی است: سهم طلایی برای هواداران برای وتوی برخی تغییرات در باشگاهشان (مثلاً رنگ‌ها یا فروش استادیوم) و آزمایشی که به هواداران لیگ دو اجازه می‌دهد در باشگاه بنوشند. می ایستد. چیزهای سخت تری نیز وجود دارد، به ویژه در مورد عدم تعادل مالی.

بررسی Crouch به تعدادی از راه‌های کنترل هزینه‌ها، از جمله سقف دستمزدها، نگاه کرد و تا حد زیادی در مورد آن تصمیم گرفت. آنها در عوض برای یک رویکرد “احتیاطی” برای تامین مالی استدلال می کند. جزئیات باید به IREF سپرده شود تا طراحی کند، اما، درست مانند یک بانک در تست استرس، از باشگاه ها انتظار می رود سرمایه و نقدینگی کافی در هر زمان برای اطمینان از عملکرد مداوم خود داشته باشند.

در مورد موضوع تزریق به مالک، پول نقدی که اغلب باعث عدم تعادل رقابتی می شود اما به همان اندازه تعدادی از باشگاه ها را زنده نگه می دارد، بررسی کراچ استدلال می کند که باید متناسب با وضعیت مالی فعلی یک باشگاه باشد، راه حلی که به نفع باشگاه های بزرگتر خواهد بود. ، اما فقط در صورتی که آنها پول را در بانک داشته باشند.

در مورد پرداخت چتر نجات، موضوعی که EFL معتقد است ناعادلانه ترین موضوع در فوتبال است، بررسی کراچ عقب نشینی کرده است. این برای لیگ برتر و EFL برای انجام کاری بین خود “با مصالحه در هر دو طرف”. آنها تا پایان سال فرصت دارند، پس از آن بررسی توصیه های مستقل را توصیه می کند. اگر این کار نتیجه ندهد، IREF کاری برای آنها انجام خواهد داد.

شعار گروه‌های هواداران «چشم‌ها بر جایزه» بوده است، که اکنون واقعی – اگر محدود باشد – کنترل بر باشگاه ها. برای اتحادیه فوتبال، نیاز به اصلاح وجود دارد با چشم انداز کنترل بیشتر در آینده. برای EFL، پایداری در نهایت روی میز است، اگر نه در حال حاضر توزیع مجددی که به دنبال آن است.

مثل همیشه، آنچه لیگ برتر فکر می کند مهم ترین و کم اهمیت ترین است. قابل تشخیص در بیانیه آن با استقبال از بازبینی، اذعان داشت که مسائل نیاز به رسیدگی دارند، به‌ویژه «بازیابی و حفظ اعتماد [هواداران] به حاکمیت فوتبال». اما هشدارهایی نیز وجود داشت مبنی بر اینکه “هر گونه اصلاحات به بازی ما آسیب نمی زند”.

لیگ برتر ممکن است با رقابت بین سهامدارانش همراه باشد که نمونه آن تسخیر نیوکاسل به رهبری عربستان، اما بر فوتبال انگلیس تسلط دارد. بررسی Crouch این قدرت‌ها را کاهش می‌دهد، در حالی که برخی از بزرگترین چالش‌ها را از دستان خود دور می‌کند. نحوه پاسخ آن جالب خواهد بود. بررسی کراچ یک واقعیت است، اما سیاست هنوز تمام نشده است.