در اینجا چند موضوع مشترک وجود دارد، بازیکنانی که به نظر می‌رسد از تأثیر رفتارشان بر همکاران خود غافل هستند، به نظر می‌رسد که احساس می‌کنند از قدرتی که بر افراد کوچک‌تر از خود دارند سوء استفاده می‌کنند و روسایی که نتوانسته‌اند آن بازیکنان را نگه دارند. حساب کنید تا زمانی که از انجام آن خجالت نکشیدند.

این همان کریکت استرالیا است که برنامه خود را برای دو مجسمه جدید از کریکت بازان زن را به عنوان نشانی از “تعهد آنها برای به چالش کشیدن خود برای ادامه رسیدگی به نابرابری جنسیتی در سراسر بازی” سفارش دهید، حتی در حالی که آنها روی یک مسابقه نشسته بودند. گزارشی در مورد رفتار پین، همان بانک مرکزی اروپا که بازیکنانش را به پوشیدن «تی‌شرت‌های ضد تبعیض» به عنوان نمایش «موضع جمعی در برابر هر نوع تبعیض در کریکت» حتی زمانی که آنها و یورکشایر پاشنه‌های خود را می‌کشیدند، گزارش می‌کند. پیگیری ادعاهای رفیق که در سال گذشته مطرح شده بود.

این رفتار مدیرانی است که اصول آنها را روابط عمومی دیکته می کند و معتقد به انجام کار درست است. تمرینی برای محدود کردن آسیب بانک مرکزی اروپا (ECB) روز جمعه مجدداً در این جلسه حضور داشت و پس از “جلسه تمام بازی” خود بیانیه ای صادر کرد که در آن مجموعه ای از ابهامات در مورد “بازتر و فراگیرتر کردن کریکت” و “اطمینان از حکمرانی و رهبری موثر” و وعده های “یک” ارائه شد. مجموعه ای از تعهدات ملموس برای تبدیل کریکت به ورزشی که در آن همه احساس امنیت کنند و همه احساس کنند که در آن مشارکت دارند. مطلقاً هیچ اطلاعاتی در مورد اینکه دقیقاً آن تعهدات ملموس چه می تواند باشد وجود نداشت. ظاهراً آنها هنوز باید قبل از نهایی کردن جزئیات “با ذینفعان خود مشورت کنند”.

در میان کولاک ادعاها، وقتی رفیق اسکرین شات هایی در رسانه های اجتماعی پخش شد که نشان دهنده یک سری پیام های یهودی ستیزانه بود که او ۱۰ سال قبل فرستاده بود، رفیق یکی از آنها را خودش مطرح کرد.

و به طور معمول، او یک الگویی برای دیگران که باید از آن پیروی کنند: سریع، بی‌خطر و انسانی، به نظر می‌رسید که خودش آن را نوشته است، نه اینکه از طرف او انجام داده باشد. پیام های رفیق از شهادت او در مورد فرهنگ باشگاه کم نکرد. اگر هر چه باشد، آنها شواهد بیشتری در مورد اینکه چقدر زبان نژادپرستانه در یورکشایر رایج بود، در زمانی که او در آنجا بازی می کرد، هستند.

اکنون برای متاسفم بسیار دیر است، حتی اگر بانک مرکزی اروپا توانایی کافی داشته باشد. از دادن یک خوب ۱۴ ماه از زمانی که رفیق برای اولین بار توضیح داد که چگونه به دلیل نژادپرستی نهادی که در باشگاه با آن مواجه شده بود، به خودکشی فکر کرده بود می گذرد، و متاسفم کافی نیست. دیگر نه. سرعتی که همه اینها از هم گشوده شده اند با زمانی که در آن ساخته شده اند و تمام سال ها شکست نهادی در رسیدگی به مشکل نسبت معکوس دارد.

رفیق شکافی بود که سد را شکست. ECB می گوید که تنها در هفته گذشته بیش از ۱۰۰۰ نفر با تحقیقات خود در مورد تبعیض در کریکت تماس گرفته اند. در حال حاضر بسیار فراتر از آن چیزی که آنها قادر به مدیریت هستند رشد کرده است. ECB حتی نمی تواند اعتماد به اجرای یک مسابقه کریکت بدون بیگانه کردن اکثریت قریب به اتفاق هواداران کریکت است، و این چیزی است که قرار است در آن خوب باشد. این ایده که آنها به هر طریقی برای مقابله با یک مشکل اجتماعی، سیاسی و فرهنگی با این اندازه مجهز هستند، کاملا خنده‌آور است.

اگر یک نکته مثبت در همه این‌ها وجود داشته باشد، این است که همه اکنون ایده روشنی از مقیاس مشکلی دارند که ورزش با آن مبارزه کرده است – و حتی در ECB، مردم خوبی که با آن مبارزه می کنند. استرالیا هنوز چنین چیزی را ندارد، و احساس واضحی از یک مشکل گسترده‌تر در زیر سطح وجود دارد. اما دیگر مجبور نیستید خیلی سخت به نظر برسید، یا بسیار بلند بپرسید، تا شواهدی مبنی بر تبعیض جنسی بومی در کریکت انگلیسی نیز پیدا کنید. خاکستر سه هفته دیگر است و دو کشور به سمت بریزبن خمیده اند.