اخبار اینجا این نیست که باشگاه کریکت یورکشایر، بخش عظیمی از محله ECB، دانشگاه مادر سرمربی فعلی انگلیس، کاپیتان و مربی نخبگان، از نظر نهادی نژادپرست است. داستان این است که CCC یورکشایر هنوز از نظر نهادی نژادپرست است. این اطلاعات جدیدی نیست. ECB بوده است بارها با این مشکل مواجه شد. بارها و بارها عمل نکرده است.

آیا تاریخ را انتخاب کنیم؟ در ژوئن ۱۹۹۸، زمانی که ۵۶ نماینده مجلس به رهبری جرمی کوربین، گاود برکت، او را به رهبری جرمی کوربین، پشتیبان سرسخت، طرحی پارلمانی را ارائه کردند که خواستار اقدام بانک مرکزی اروپا در مورد تحقیقاتی بود که «فرهنگ طرد نژادی، کلیشه‌سازی نژادی و … سوء استفاده نژادی از سیاه‌پوستان را فاش کرد». و بازیکنان کریکت آسیایی».

زنگ می‌زنید؟ برای مثال، آیا این دقیقاً شبیه کلماتی است که افرادی مانند جان هولدر، مایکل هولدینگ، مایکل کاربری و عظیم رفیق در دهه‌های پس از آن استفاده کرده‌اند؟

تاریخ‌های بیشتر. یک سال بعد، بانک مرکزی اروپا اولین گزارش بزرگ ضد نژادپرستی خود را با تیم لمب، سلف هریسون به عنوان مدیر عامل، تهیه کرد و اعلام کرد که “خودراضی بودن قابل قبول نیست”. با این حال، شش سال با شعار “نژادپرستی کاسه ای پاک” به نوعی نتوانست اندام های ورزش ملی تابستانی را پاک کند، تا جایی که تری رونی، نماینده سابق برادفورد شمالی در پارلمان درباره “نژادپرستی ریشه دار نهفته در کریکت کانتی یورکشایر” صحبت کرد. باشگاه”.

رابین اسمیت، رئیس CCC یورکشایر، با اشاره به این واقعیت که بازیکنانی مانند اسماعیل داوود خود یورکشایر در لبه تیم اول بودند، خواستار عذرخواهی شد. بله، همان داوود که در کریکت کانتی مورد آزار نژادپرستانه قرار گرفت و بعداً از بانک مرکزی اروپا به دلیل تبعیض نژادی شکایت کرد. همان داوود که با هریسون در نورثانتز بازی کرد. دنیای کوچکی است!

بنابراین نه، آقای هریسون، اکنون که قراردادهای اسپانسر لغو می شوند، دکمه های داغ فشار داده می شوند و نمایندگان مجلس تقاضای حضور دارند، نمی توانید تعجب کنید. پاسخ در شوک ساختگی، یا در واقع سخت گیری در مورد گری بالانس و سخت گیری در مورد علل گری بالانس نیست. زیرا این همان چیزی است که ما در حال حاضر در مقابل خود داریم، مدیر اجرایی شیمی، آن رقص آشنا به دور از مسئولیت.

بالانس سهم خود را خواهد گرفت، و درست است. او آنقدر بزرگ شده بود که بداند چه کار می کند. او به وضوح مشکلات خاص خود را دارد که باید با آنها برخورد کند. اما این ما را تا کجا می برد؟ در اینجا ما رفیق شوخی سردار آزمون انگلستان و رفیق شوخی کباب، دو سال یک کارمند قراردادی مرکزی ECB، به طور مرتب از زبان نژادپرستانه در ابتدا استفاده می کند، چیزی که مربی انگلیس در یورکشایر و کاپیتان انگلیس مستقر در یورکشایر هنوز آن را محکوم یا دقیقاً توضیح نداده اند. چگونه این اجازه ادامه یافت. و لطفاً در مورد فرآیندها و دستورالعمل‌های تهوع صحبت نکنید. آسیب واقعی در سکوت است.

سلسله مراتب مربیگری یورکشایر نیز سهم خود را خواهند گرفت. پس از صحبت های کاربری در سال گذشته، مارتین موکسون گفت که او “در هیچ اتاق رختکن یا هیچ باشگاهی که هیچ گونه برخوردی با نژادپرستی داشته باشد، شرکت نداشته است”. جدا از یک استثنا – دوران بازی او برای گریکوالند غرب در آپارتاید آفریقای جنوبی. آره. جدا از آن! اصلا فرهنگ چیست؟ موسسه چیست؟ چگونه تنظیم می شود؟

مایکل وان با محاسبات فوری خود روبرو شده است. به نظر می‌رسید که او واقعاً از ذکر او در شواهد رفیق حیرت زده شده بود، اگرچه آنقدر حیرت‌زده نبود که احساس می‌کرد باید با تحقیقات همراه شود و با تحقیقات صحبت کند.

وون در همه این‌ها چهره‌ای جذاب است. ، تجسمی از نوعی خالی بودن نسلی. در اینجا ما خبرنگار بی‌بی‌سی داریم که در این مسائل بی‌اطلاع است که او آماده بود تا درباره Jofra Archer در این سال ستونی بنویسید که مانند یک لیست مدرک مطالعات رسانه ای از کلیشه ها و ترانه های مضر است. آرچر “نجوا می کند” “کریکت تست را دوست ندارد” به نیاز به “کمی علاقه مندتر به نظر برسد”، از طریق “کنسول های بازی … توانایی طبیعی … ناامید کننده … بی حال … به اندازه کافی قوی نیست” تا “من جفرا را نمی شناسم”. درست. اما ما نوع آن را می دانیم، اوه!

پنجره هایی وجود دارد که به جای بسته شدن، می توان آنها را باز کرد. یا می توانید انتخاب کنید که گوش نکنید. آیا حماقت به شما مجوز می دهد؟ آیا جهل یک دفاع است؟ در مورد وان، او حداقل اعتبارنامه ای را ارائه می دهد.

اما با وجود این همه حواس پرتی، این بانک مرکزی اروپا است که همه اینها را کاملاً می بیند، بر آن فرهنگ حاکم است، که در طول سالیان متمادی بارها به آن هشدار داده شده است. اما به‌عنوان یک نهاد اساساً تجاری، هنوز هم به نظر می‌رسد که این یک مشکل کام‌های ناخوشایند است که باید مدیریت و ماساژ داده شود.

چند یادداشت افسرده‌کننده دیگری در هفته گذشته وجود دارد. نسبت به بیانیه بانک مرکزی اروپا در مورد تحقیقات یورکشایر که با اشاره به “آسیب به شهرت بازی” آغاز شد – برخلاف این واقعیت که خود بازی به دلیل این موضوع که مردم واقعاً صدمه دیده اند، تکه تکه شده است.

این یک رویکرد استراتژی comms است که سال گذشته در دوران جنبش Black Lives Matter مشاهده شد، زمانی که ناگهان بانک مرکزی اروپا شروع به یافتن پروژه های دلسوزانه برای پرتاب پول کرد، زمانی که تیم انگلیس از پوشیدن لباس استفاده نکرد. لوگوی BLM، به تی‌شرت‌هایی با عبارات نشاط‌آور، زمانی که سردار آزمون، روت، بهترین دوستان بالانس و هم‌تیمی سابق رفیق، برای گفتن چیزهایی در مورد «تنوع‌تر کردن بازی‌مان» و «اینکه همه از بازی کردن احساس راحتی کنند» استفاده شد. کریکت”.

در سردرگمی کنونی فقط دو چیز مشخص است. اول: عظیم رفیق یک قهرمان است. او مورد حمله و آزار قرار خواهد گرفت. بخش‌هایی از شواهد او، که در پرده‌ای از رنج ارائه می‌شود، فریاد زده می‌شود و از بین می‌رود. او باید در وادار کردن مردم به گوش دادن دو برابر بهتر عمل کند. اما شاید جالب‌ترین قسمت از mea non culpa خود وان، سخنان او درباره رفیق به عنوان یک بازیکن جوان بود. او به بیرون از جعبه فکر کرد و این مرا هیجان زده کرد. او یورکشایر را به راه انداخت. او پر از انرژی و هیاهو بود.» خب در این مورد حق با او بود. رفیق یورکشایر را به راه انداخته است. این انرژی هدر نرفته است. ممکن است در نهایت مفید باشد.

دومین چیز ساختاری است. ساجد جاوید برای اولین بار در این هفته درست گفت که بانک مرکزی اروپا “برای هدف مناسب نیست”. اما پس از آن، این مدل همیشه یک نقطه عطف بود، یک آزمایش ۲۵ ساله در نحوه اجرای کریکت بر اساس حقوق تلویزیونی و تیم انگلیس.

موارد دیگری در طول این دوره نادیده گرفته شده اند. راه: ماموریت گسترده تر، نیاز به دیدن چیزی بیش از صرفاً یک کالا برای برداشت. در هریسون، یک بازاریاب و یک فروشنده، بانک مرکزی اروپا احتمالاً در حال حاضر چهره ای را دارد که شایسته آن است. اما ورزش باید بیشتر از این باشد. زمان آن فرا رسیده است که کل کشتی فهرست بندی مجدداً اصلی انجام شود.