به گزارش خبرنگار مهر، نشست هم‌اندیشی حفاظت از اموال فرهنگی ملت‌ها و میراث فرهنگی پیش از ظهر روز دوشنبه ۷ بهمن در سالن همایش‌های کتابخانه ملی با حضور سفرای کشورهای خارجی، محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه و سخنگوی وزیر امور خارجه، بدون حضور وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برگزار شد.
مهدی حجت رئیس ایکوموس ایران و یکی از بنیانگذاران سازمان میراث فرهنگی در ذیل پنل تخصصی حفاظت از میراث فرهنگی که در این نشست برگزار شد، گفت: کنوانسیون‌ها و اسنادی که از نظر حقوقی تهیه می‌شوند، نیز جزو میراث معنوی بشر هستند. ما پس از اعلام تهدید ۵۲ مرکز از جمله مراکز فرهنگی در ایران توسط ترامپ، نامه‌ای برای ایکوموس بین‌الملل نوشتیم و حتی نسخه‌ای از آن را نیز برای همه کمیته‌های ملی جهان ارسال کردیم.
وی افزود: این کمیته‌ها مانند «ایکوم» و «ایکوموس» اعلام کردند که باید از میراث فرهنگی ایران حفاظت شود ولی جواب کشور ایرلند برای ما بسیار جالب بود که نوشت: «هر کمکی بخواهید ما به شما خواهیم کرد». حتی اسپانیا نیز پاسخ داد که «اگر کارشناس لازم داشته باشید، ما همه نوع همکاری انجام خواهیم داد». جالب‌تر از همه پاسخ ایکوموس آمریکا بود که نوشت «مطلقاً حرف رئیس‌جمهور آمریکا را قبول نداریم. ما با شما هم‌رأی هستیم و اگر هر اقدامی در جهت صیانت از میراث فرهنگی ایران لازم باشد، انجام خواهیم داد». من نگران تعرض نظامی به میراث فرهنگی ایران یا حتی جهان نیستم چون آن‌قدر این حرف رئیس‌جمهور آمریکا را عجیب و احمقانه می‌دانم که تصور نمی‌کنم کسی بتواند به غیر از حالت مستی، چنین حرفی بزند.
سید عباس موسوی سخنگوی وزارت امور خارجه نیز در این پنل تخصصی گفت: دولت‌ها به‌عنوان مهمترین بازیگران عرصه بین‌الملل، گاهی رفتارهایی نشان می‌دهند که برگرفته از هویت آنهاست. اگر ایران منادی گفت‌وگوی تمدن‌هاست و پیشنهاددهنده جهان عاری از افراط‌گرایی است، این از پیشینه قوی آن ریشه می‌گیرد. دیپلماسی ایران نیز مبتنی بر همین هویت تاریخی و فرهنگی است. من از اینکه ترامپ چنین تهدیدی کرده، تعجب نکرده‌ام چون از سوی کشوری اعلام شده که یک‌بیستم تاریخ ۷۰۰۰ ساله ما را هم ندارد و این فرد جز در کاباره و با پول، تعاملی با دنیا نداشته است. او را چه به هویت تاریخی و درک اماکن فرهنگی! من حق می‌دهم که چنین حرف‌هایی را نفهمد و این صحبت‌ها را به زبان خودش بگوید.
همچنین در این برنامه اسدی متخصص امور بین‌الملل و استاد دانشگاه گفت: می‌توانیم به آنچه در جنگ‌ها اتفاق افتاده، نگاهی بیندازیم. علاوه بر اینکه به مردم و اموال غیرنظامی حمله می‌کردند، اهدافی هم در نظر داشتند که نتیجه آنها، حمله به هویت و ارزش‌های یک ملت بوده است. آنچه امروز به‌عنوان اموال فرهنگی می‌شناسیم، تصویر بزرگی دارد و شامل اماکن مذهبی، موزه‌ها و کتابخانه‌ها نیز می‌شود. تجربه زیستن، ما را به این رسانده که هرآنچه ارزش تاریخی و فرهنگی دارد، همه را به‌عنوان اموال فرهنگی مورد شناسایی قرار داده و به آنها احترام بگذاریم. هرگونه تعرض به حق فرهنگ یا هویت، می‌تواند در مفهوم مشخص، ایجاد مسئولیت بین‌المللی کند؛ آن هم برای دولتی که چنین اقداماتی را انجام داده است.
وی در ادامه گفت: ما تعرض به فرهنگ و اموال فرهنگی را مصداق تهدید علیه صلح و امنیت بین‌المللی تلقی می‌کنیم. اگر قصدی در نابودی یک فرهنگ وجود داشته باشد، می‌توان از آن به‌عنوان نسل‌زدایی فرهنگی یاد کرد. نسل‌زدایی تنها کشتار آدم‌ها نیست بلکه نابودی فرهنگ‌ها نیز می‌تواند باشد. حمله به مراکز فرهنگی، مصداق جنایات جنگی است. حقوق بین‌الملل پاسخ کافی برای مقابله با چنین تهدیدهایی را دارد اما آنچه ما درباره آن حرف می‌زنیم، خود تاریخ و فرهنگ است. سوئیسی‌ها می‌گویند «اگر کسی به اموال فرهنگی حمله کند، گویی دشمن بشریت است».
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ