در آمریکا پای نوعی دسر محسوب می‌شود. پای را معمولاً در انتهای غذا می‌خورند یا اگر چیزی از آن بماند صبح روز بعد به‌عنوان صبحانه میل می‌کنند. با اینکه در قسمت‌های دیگر دنیا نیز همه پای شیرین را دوست دارند، اما اسنک یا دسر پرشده لذیذتر است.
اسنک به روزهای اول پیدایش پای بازمی‌گردد. این کلمه از واژه لاتین پیکا گرفته شده است که به معنای کلاغ است. علت نام‌گذاری این غذا شاید محبوبیت پرندگان شکم پر باشد. علت دیگر هم می‌تواند علاقه کلاغ یا پرندگان دیگر به برداشتن هر چیزی و قرار دادن آن در لانه‌هایشان باشد، ولی در گذشته هر نوع پرنده‌ای را داخل ظرف‌های پای می‌پختند. رفته رفته انواع مختلفی از خمیر پای اختراع شده و در سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفت.
امروزه انواع مختلفی از پای در سراسر دنیا وجود دارد که به چند مورد اشاره می‌کنیم.
- پای قابلمه‌ای
قدمت این نوع پای که یکی از رایج‌ترین اشکال پخت پای است، به یونان و رومیان باستان بازمی‌گردد. پای مرغ قابلمه‌ای که امروزه نیز محبوب‌ترین پای قابلمه‌ای است، با پای آن دوران خیلی فاصله دارد، زیرا در آن زمان مردم تمایل چندانی به خوردن پرندگان نداشتند. انگلیسی‌ها علاقه زیادی به خوردن پای گوزن، گوسفند و سایر گوشت‌ها داشتند.
استفاده از انواع مختلف پای به مرور در قسمت‌های مختلف انگلستان باب شد. اولین دستور پخت پای در آمریکا در اولین کتاب آشپزی آمریکا با نام آشپزی آمریکایی ثبت شده است و شامل پای گوشت گوساله و پای دریایی است. پای دریایی برای اولین بار در کشتی‌هایی تهیه می‌شد که از هر گوشتی که از دریا تهیه می‌کردند در پخت پای استفاده می‌کردند.
-
اسفیها
این پای که ریشه‌ای شرقی دارد، در واقع یک پای روباز است که به‌صورت سنتی از شیره انار، ارده، گوجه، پیاز، جعفری، پنیر نرم و گوشت‌کوبیده شده گوسفند یا گاو تهیه می‌شود. این پای تقریباً چیزی شبیه به پیتزاست و بیشتر در کشورهای شرقی مدیترانه رواج دارد. این پای در برزیل و آرژانتین نیز بسیار شهرت دارد و بانام اسفیها شناخته می‌شود. مهاجران در سده ۱۹۰۰ این پای را به این بخش از دنیا آورند.
-
ژیان بینگ
این پای گوشت چینی از خمیرهای بخارپز شده یا سرخ‌شده‌ای تهیه شده که داخل آن‌ها را با گوشت، سبزیجات و ادویه پر می‌کنند. ژیان بینگ به شکل دایره‌ای و اندازه کف دست است که می‌توان آن را به‌عنوان اسنک و حین راه رفتن خورد.
-
پای گوشت
انگلستان خانه پای گوشت است. پای گوشت مانند پای قابلمه‌ای همراه با سربازان و نیروهای انگلیسی به قسمت‌های مختلف جهان برده می‌شد. تفاوت اصلی میان این دو نوع پای این است که پای گوشت کوچک‌تر بوده و طوری پخته می‌شوند که بتوان بجای کارد و چنگال به‌راحتی آن‌ها را با دست خورد. شکل آن نیز می‌تواند نوع کوچک‌تر پای دایره‌ای قدیمی یا شکل هلالی باشد.
بنا به گفته‌ها مشهورترین پای‌های گوشت در استرالیا خورده می‌شوند، در این کشور پای یک غذای غیررسمی است و آن را با سس کچاپ میل می‌کنند. پای گوشت نیجریه برگرفته از پای سنتی انگلیس است. این نوع پای را عموماً در خیابان‌ها و بیشتر در لاگوس می‌خورند که درگذشته بندر مهمی برای سربازان انگلیسی بود. این پای‌های گوشت شامل گوشت معمولی و سبزیجات‌اند اما پودر کاری، فلفل قرمز و سایر ادویه‌ها نیز به آن افزوده می‌شود.
-
امپاناداس
این پای‌های هلالی شکل در اقصی نقاط جهان شهرت دارند. این پای‌ها در اصل اسپانیایی هستند اما می‌توان انواع مختلف آن‌ها را در کشورهای حوزه کارائیب و آمریکای مرکزی و جنوبی دید. این پای‌ها که شبیه به پای‌هایی است که سربازان انگلیسی با خود به قسمت‌های مختلف جهان برده بودند، توسط ارتش اسپانیا به کشورهای دیگر رفت. تاریخچه نوع دریایی این پای به سده ۱۵۰۰ بازمی‌گردد، نوع دیگری از این پای را با سوسیس تهیه می‌کنند. امروزه هر ناحیه در اسپانیا یا نقاط دیگر جهان مواد اولیه مخصوص به خود را دارد. آرژانتین و اروگوئه در پخت امپانادای گوشت گوساله بسیار شهرت دارند.
-
پاستیلا
پاستیلا پای گوشت اسپانیایی است که از یک‌لایه نازک خمیر ترد تهیه شده است. تاریخچه پخت این پای به زمانی بازمی‌گردد که تأثیرات حضور عرب‌ها، آفریقایی‌ها و گالیسیایی ها همگی در جزایر ایبری باهم ترکیب شد. یکی از معروف‌ترین انواع پاستیلا را می‌توان در مراکش یافت، جایی که نام آن را بیستیا نهاده‌اند. در مراکش این پای با استفاده از تکه‌های جوجه یا پرنده‌ای دیگر به همراه انواع ادویه و تخم‌مرغ تهیه می‌شود. بر روی پای نیز شکر و دارچین می‌ریزند.
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ