حرم عبدالعظیم حسنی محل دفن عبدالعظیم حسنی است که در شهر ری (در جنوب تهران) قرار دارد. این آرامگاه مربوط به دوره ایلخانی- دوره صفوی-دوره قاجار است. این اثر در تاریخ ۱۱ بهمن ۱۳۳۴ با شماره‌ی ثبت ۴۰۶ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌ است.

 عبدالعظیم حسنی از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) است. از جمله قسمت‌های ساخته شده در بارگاه عبدالعظیم حسنی (ع)، می‌توان به ساخت ضریح نقره‌ای حرم (ضریح حرم در زمان حکومت فتحعلی شاه قاجار احداث شده است)، ایجاد صحن تازه، غرفه‌‌ها و ایوان‌های پیرامون صحن تازه، کفشداری‌های قرار گرفته در طرفین ایوان آینه، ایوان آینه، بنای «مدرسه‌ی امین‌السلطان» که در بخش شمال شرقی صحن قرار دارد، باغ جیران که در قسمت غربی حرم مطهر ساخته شده است، باغ توتی که در بخش غربی صحن بزرگ ایجاد شده است، بقعه‌‌ و گنبد امامزاده طاهر (ع) که در ضلع شرقی حرم قرار دارد، اشاره کرد. همچنین آینه‌کاری و ساخت ضریح نقره‌ی مقبره‌ی امامزاده حمزه (ع) نیز در دوران حکومت قاجاریان صورت گرفته است. البته به نظر می‌رسد که بنای اولیه‌ی این آرامگاه مطهر که در بخش جنوب غربی حرم عبدالعظیم حسنی (ع) قرار دارد و متشکل از قسمت‌های مختلفی همچون حرم، مسجد بالاسر و ایوان بزرگ شرقی است، در زمان سلطنت شاه طهماسب صفوی ایجاد شده است.