مرتضی رضایی: ترافیک، ترافیک و ترافیک، حتی بدتر از تهران. آن‌قدر که می‌گویند می‌خواهند شهر را به خاطرش تعطیل کنند. این نخستین چیزی است که در بدو ورود به اندونزی توی چشم می‌زند. حتی توی چشم‌تر از ماشین‌های فیروزه‌ای خوش‌رنگ که تاکسی هستند. یا موتورسوارهای کلاه سبزی که شباهت زیادی به پیک‌های موتوری در پایتخت ایران دارند اما آن‌ها بیشتر از یک نفر سوار نمی‌کنند و حتما برای مسافر خودشان کلاه ایمنی دارند! در روزهایی که برای مردم اندونزی یادآور استقلال از کشور هلند است آن‌ها میزبان یکی از مهم‌ترین رویدادهای ورزشی قاره کهن هستند، میزبان بازی‌های آسیایی. رقابت‌هایی که شاید در قد و قواره آن‌ها برای میزبانی نبود اما با انصراف ویتنام، با لابی، وعده وعید و برای این‌که در این روزهای مهم در کشورشان بگویند “ما هم هستیم” این کار سنگین را قرار است انجام بدهند.
از سال ۱۹۴۵ که “سوکارنو”به عنوان نخستین رییس جمهور اندونزیایی‌ها روی کار آمد بدون شک بازی‌های آسیایی نخستین میزبانی مهمی است که به آن‌ها رسیده است. به همین دلیل هم هست که به آب و آتش می‌زنند تا هر طور که شده ورزشکاران، مسئولان، خبرنگاران و همه مهمانان خارجی را که وارد کشورشان شده‌اند راضی نگه دارند.
اینجا اندونزی است، کشوری که ۲۶۰ میلیون نفر جمعیت دارد و با بیش از ۸۶ درصد بزرگ‌ترین کشور مسلمان جهان به حساب می‌آید. کشوری که به شکل یک قوس در طول خط استوا کشیده شده‌است و مجمع‌الجزایرهای زیادی هم دارد. شاید به همین دلیل هم بوده که در هر دوره و زمانی زیر نفوذ قدرت‌های خارجی قرار داشته تا منابع طبیعی‌اش به تاراج برود.
مجمع‌الجزایر اندونزی دیرزمانی از مناطق مهم بازرگانی دریایی جهان به‌شمار می‌آمد و مسیرهای بازرگانی از سده هفتم میلادی میان پادشاهی سریواجیا و چین تشکیل شده بود اما جنگ اصلی بین قدرت‌های اروپایی برای این که نفوذ زیادی روی این منطقه داشته باشند به خاطر ادویه بود! سکه شدن تجارت ادویه ولع اروپایی‌ها برای این که انحصار این ماده را به نام خودشان بزنند زیاد کرده بود تا این که زور هلندی‌ها چربید و اندونزی برای بیش از ۳ دهه تحت سلطه آن‌ها بود. حالا ۷۳ سال از آن روزها می‌گذرد و این بار اندونزی نه به خاطر ادویه و نه به خاطر این که دقیقا روی خط استوا قرار دارد معروف شده است بلکه این بار به خاطر میزبانی از بازی‌های آسیایی سر زبان‌ها افتاده اند و دارند “پز” آن را می‌دهند، حتی اگر امکانات شان خوب نباشد، مثل کره و ژاپن نباشند و ترافیک وحشتناک‌شان روی اعصاب تلنگر بزند.
۲۵۱ ۴۱
منبع : خبر آنلاین
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ