تلاش انگلیس برای متحد کردن کمربندهای توپ سفید در ابوظبی با آنها به پایان رسید. بوم، گیج شده و سپس با ضربات وحشیانه متوالی جیمی نیشام و داریل میچل به عنوان یک بازی طلسم کننده به نتیجه ای وحشیانه رسید. بین آنها، آنها به سادگی بولینگ مرگ انگلیس را پودر کردند، زیرا در پایان یک شب، زمانی که ضربه‌زنان مدام تلاش می‌کردند توپ را زمان‌بندی کنند و مرز را پیدا کنند، ناگهان همه چیز بر هم زد. در پایان نیوزلند با پنج ویکت با یک اوور به پیروزی رسید.
البته شکست سخت خواهد بود، و تسلیت کمی برای طرف Eoin Morgan خواهد بود که آنها آنها را حفظ کنند. به یک تریلر آرام بخش نیمه نهایی کمک کرد، مسابقه ای که به طرز قانع کننده ای روی لبه چاقو قرار گرفت.
تا اوور شانزدهم اینینگ دوم بود که به نظر می رسید هر دو طرف بازی را به دست آوردند، و در آن مرحله این انگلستان بود که برای مدت کوتاهی کنترل را در دست گرفت، زیرا لیام لیوینگستون با لو دادن تنها سه بازی و گرفتن ویکت گلن فیلیپس، سهم خود را به پایان رساند. در آن مرحله، حریفان آنها به ۵۷ از ۲۴ به ظاهر دور از ذهن نیاز داشتند، و نیشام تازه به میدان آمده بود.
نیوزیلند بلافاصله بازی را دوباره از چنگ خود خارج کرد. ، و این بار دیگر بازگشتی وجود نداشت. کریس جردن، یکی از متخصصان واقعی مرگ و میر در انگلستان، توسط نیشام در مراحل بعدی کاملاً مرمله شد. این تورنمنت به گران‌ترین تورنمنت انگلستان تبدیل شد، ۲۳ ران از جمله چند واید از آن خارج شد، و در پایان آن بازی کیوی به نظر می‌رسید. نیشم تا آخرین توپ هجدهم اوور سقوط کرد، اما با توجه به کاری که میچل می خواست برای کریس ووکس انجام دهد، به سختی مهم بود. او هرگز در نیم قرن T20 بین المللی گلزنی نکرده بود، اما مهم ترین بازی زندگی خود را بدون شکست با ۷۲ توپ از ۴۷ توپ به پایان رساند.
پس از ۵۰ بازی جام جهانی و مسابقات جهانی تست، نیوزلند اکنون سه فینال را در سه سال در سه فرمت انجام داده است که یک دستاورد فوق العاده است. آنها همچنین به یک سری از شکست‌های پرمخاطب به انگلیس پایان دادند، و اگرچه قول داده بودند که خاطرات شکست غم‌انگیزشان در فینال جام جهانی ۲۰۱۹ در ذهنشان نباشد، اما عدالت شاعرانه‌ای وجود داشت. در نیشم، که در آن روز با همه توپ‌های فوق‌العاده نیوزلند روبرو شد، به جز یک توپ، به همه بازی‌ها بازگشت.
شبی بود که استراتژی اصلی نیوزلند برای اولویت‌بندی عمق بولینگ، محدود کردن امتیاز دویدن حریفان و قرار دادن خود در یک هدف قابل تعقیب، بسیار عالی عمل کرد، البته پس از کمی درام بیشتر از آنچه که آنها دوست داشتند. در همین حال، تصمیم انگلیس برای جایگزینی جیسون روی مجروح با سام بیلینگز و تقویت ضربات خود، هر چند این فرمول در سال‌های اخیر به خوبی جواب داده است، به‌طور قطعی نابخردانه به نظر می‌رسید، زیرا این بازیکن ۳۰ ساله با توپ روبرو نشد و بولینگ مرگ آنها بی‌رحمانه مجازات شد.
ذهن انگلیس ممکن است به همان لحظه برگردد، در نیمه راه پایانی بسیار گران قیمت جردن، زمانی که جانی بیرستو یک شکار خارق العاده روی مرز انجام داد و با دانستن اینکه او از روی طناب می رود، توپ را به سمت لیوینگستون پرتاب کرد. انگلیس یک رله درخشان را جشن گرفت، اما بایرستو به طرز عجیبی نیمه دل به نظر می رسید، و مطمئناً تکرارهای کافی نشان می داد که درست قبل از رها کردن توپ، زانوی او با لایه های مرزی تماس پیدا می کند. در یک بازی پر حاشیه شاید این لحظه تعیین کننده بود، زیرا پیروزی نیوزلند سخت و در نهایت جامع بود.
حمله طولانی بولینگ آنها پس از پیروزی در پرتاب و ناگزیر به میدان رفتن، از همان ابتدا به آرامی در اطراف ضربات انگلیس پیچید و آزادی و امتیاز آنها را محدود کرد. Bairstow که در غیاب روی به باز کردن ارتقاء یافت، در بالای دستور ناآرام به نظر می رسید، با ضربه زدن به دو مرز از جمله یکی از لبه داخلی در توپ ۱۷ توپ ۱۳ خود، و داوید مالان یک دوره مالان بسیار داوید بود: پرسه زدن در اطراف یک دویدن یک برای مدتی قبل از شتاب دادن توپ، به ویژه در درایو پوشش قوی است. اما زمانی که او واقعاً سعی کرد با موتور حرکت کند، تصادف کرد، تیم ساوتی را به مدت شش تکان داد و سپس در حالی که سعی کرد تکرار کند، نفر بعدی را کنار زد. در این بین انگلیس مجبور شد با شوک جوس باتلر که در حد متوسط عملکرد خوبی داشت کنار بیاید، قبل از اینکه توسط ایش سودی به دام بیفتد.
در عوض معین علی ستون فقرات آنها را فراهم کرد. ، سومین امتیاز خود را در نیم قرن T20 به ثمر رساند و موقعیت خود را در میان بازیکنان کلیدی تیمی تثبیت کرد که قبل از استقبال از او در سال ۲۰۲۰، او را برای بهترین بخش از دو سال نادیده گرفتند. اما احساس در نیمه راه این بود که انگلیس برای مدتی عابر پیاده بوده است. در دوره های طولانی، از عمق ضربتی افسانه ای خود استفاده نکرده بودند و به امتیازی رسیده بودند که بیشتر از همتراز نبود.
مارتین گوپتیل، احتمالاً ضربه‌ای که انگلیس بیش از همه از آن می‌ترسید، به سومین توپ در اینینگ نیوزلند افتاد و زمانی که کین ویلیامسون مدت کوتاهی پس از اینکه کیوی‌ها ۱۳ بر دو شدند، دنبالش کرد. آنها به همکاری نیاز داشتند و دوون کانوی به میچل ملحق شد تا یکی را فراهم کند.
آنها نیز زمان بندی را دشوار می دیدند – بعد از پنج بازی با هم، هر دو هنوز در حال انجام بودند. توپ – اما آنها موقعیت های کمی ارائه دادند و زمانی که کانوی در اوور چهاردهم از لیوینگستون خارج شد، به طرز شومی به نظر می رسید. در آن مرحله به نظر می رسید انگلیس از نظر امتیازی جلوتر بود، اما نیوزلند و نیشام در آستانه شکست خوردن بودند.
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ