۷ کلاهبرداری موذیانه هنگام رزرو هتل
. برخی هتل‌ها هزینه‌های پنهان حیرت‌آوری را به صورت‌حساب شما اضافه می‌کنند
هیچ‌کس از هزینه‌های پنهان خوشش نمی‌آید، حال می‌خواهد برای بلیط کنسرت باشد یا یک اتاق در هتل.
متاسفانه برای مشتریان، هزینه‌های پنهان قانونی و در برخی شهرها غیرقابل اجتناب هستند. برای مثال در لس‌آنجلس اضافه کردن مبلغ گزاف «حق‌الزحمه اقامت» به صورت‌حساب یک سنت دیرینه است. طبق گفته‌ی جف راسل (Jeff Russel) مشاور آژانس مسافرتی Aspen Travel، حق‌الزحمه یک اتاق ۶۰۰ دلاری بیشتر از ۱۰۰ دلار می‌شود.
او می‌گوید برخی هتل‌ها که نمی‌توانند حق‌الزحمه‌ی اقامت بگیرند، در عوض «حق‌الزحمه امکانات رفاهی» را طلب می‌کنند. این صورت‌حساب‌های اجباری به‌خاطر استخر، سالن ورزش یا غذاخوری است، چه از آن‌ها استفاده کنید، چه نکنید.
در برخی شهرها «حق‌الزحمه باربری» ۱۰ تا ۲۰ دلار به هزینه اتاق اضافه می‌کند، حتی اگر خودتان چمدان و بارها را حمل کرده باشید. هتل‌های دیگر هزینه‌ای روزانه، بابت غذا خوردن می‌گیرند باز هم صرف‌نظر از اینکه مهمان‌ها چیزی در هتل میل کنند یا خیر.
این حق‌الزحمه‌ها به هتل‌ها این فرصت را می‌دهد تا در عین حال که هزینه‌ها را کم اعلام می‌کنند از سود خود نزنند. با اینکه معمولا صورت‌حساب این حق‌الزمه‌ها را داخل قرارداد رزرو هتل ذکر می‌کنند؛ اما هر زمان که در یک شهر لوکس اقامت کردید حتما به هتل زنگ بزنید و درباره همه چیز بپرسید. در غیر این صورت، صورت‌حساب نهایی شما بسیار بیشتر از آنچه انتظار دارید از آب در می‌آید.
۲. گول اتاق‌های رو به دریایی که اصلا رو به دریا نیستند را نخورید
به اکثر توصیفات هتل‌های معروف از اتاق‌هایشان می‌توان اعتماد کرد. اما گاهی در هتل ارزان‌قیمت، بهای زیادی برای یک اتاق رو به دریا می‌پردازید و در نهایت می‌بینید که تنها گوشه‌ای از دریا پیدا است. همین امر برای منظره‌های شهری نیز صادق است.
راسل (Russell) می‌گوید:
«منظره‌ی دریا» (Ocean view) یعنی شما حداقل نمایی از دریا را می‌توانید از اتاق ببینید. «منظره‌ی روبه دریا» (oceanfront) یعنی اتاق شما دقیقا روبه‌روی دریا است.
او ادامه می‌دهد:
اگر هتل هر دو نوع اتاق را در فهرست خود یادآور کرده بود، بدانید که اتاق‌های منظره‌ی دریا، منظره‌ای مستقیم رو به دریا ندارند.
برخی هتل‌ها یادآور می‌شوند که منظره اتاق «منظره‌ی نسبی دریا» (partial ocean view) است؛ اما تنها تکه‌ای از آبی دریا که از گوشه پنجره پیدا باشد نیز «نسبی» محسوب می‌شود.
یک نکته خوب برای پی بردن به منظره، هزینه اتاق است. طبق گفته‌ی راسل یک اتاق با منظره‌ی کامل حداقل بین ۵۰ تا ۱۰۰ دلار بیشتر از یک اتاق معمولی است. برای داشتن منظره‌ای از شهر مطمئن شوید که اتاق شما در بالاترین طبقه‌ها باشد.
۳. برخی هتل‌ها از زبان عجیبی برای توصیف اتاق‌هایشان استفاده می‌کنند
این توصیفات نتیجه تفاوت‌های فرهنگی و اصطلاحات مبهم است. در برخی موارد این اشتباهات سهوی‌اند؛ اما در موارد دیگر، زبان به‌صورت تعمدی گنگ نوشته می‌شود تا مشتری‌ها گیج شوند.
بهترین مثال اتاق دونفره اروپایی‌ها است.
در آمریکا یک اتاق دونفره تقریبا همیشه به معنای اتاقی با دو تخت است. اما در اروپا می‌تواند به معنای یک اتاق با یک تخت بزرگ (double size) باشد، مانند خوابگاه دانشکده‌ها یا حتی یک اتاق با تنها یک تخت دوبل.
مشکل دیگر زمانی پیش می‌آید که شما فردی دیگر را همراه خود ببرید، که در فرم رزرو به آن‌ها اشاره نشده باشد. مثلا اگر به نام خود یک اتاق رزرو کنید و وسط راه همسرتان به شما بپیوندد یا یک «اتاق خانوادگی» رزرو کنید؛ اما به کسی در پذیرش نگویید در واقع اتاق چند تخته می‌خواهید.
راسل می‌گوید مشتریانی را دیده است که اتاقی غیر از آنچه می‌خواستند، رزرو کرده‌اند. زمانی که هتل‌ها متوجه این ابهام می‌شوند:
با نیازهای جدیدتان موافقت می‌کنند و به‌خاطر اضافه کردن یک نفر دیگر، هزینه گزاف می‌گیرند.
بر اساس حرف‌های راسل این هزینه‌های گزاف باید جایی در صورت‌حساب ذکر شود. با این حال اگر مجبور به تغییر نوع اتاق شوید، بیشتر هتل‌ها هزینه بیشتری را بابت رزرو جدید می‌گیرند. او می‌گوید:
آن‌ها مجبور نیستند به شما هیچ لطفی کنند.
معمولا برای جلوگیری از این اتفاق پیش از رزرو، عکس اتاق‌ها را در وب‌سایت هتل نگاه کنید. اگر نشد، با هتل تماس بگیرید و مستقیم از آن‌ها بپرسید.
۴. اگر هزینه اتاق‌ها زیادی خوب بودند، حتما ریگی به کفش آن‌ها است
یک اتاق در هتل نیویورک، پاریس، توکیو و دیگر مقاصد پرهزینه معمولا بیشتر از شبی ۲۰۰ دلار است. اگر در یکی از این شهرها اتاقی ۸۰ دلاری پیدا کردید، مراقب باشید. راسل می‌گوید:
به‌ندرت پیش می‌آید که برای مشتری‌هایم در لس‌آنجلس اتاقی زیر ۱۰۰ دلار کرایه کنم. من داستان‌های وحشتناکی را از مدیران تور‌ها درباره این اتاق‌ها شنیده‌ام. حتی اگر به‌صورت آنلاین خوب به‌نظر برسند، تجربه‌ام به من می‌گوید شاید عکس‌ها دستکاری شده باشند؛ اما هزینه‌ها گویای همه چیز هستند.
حتی نگاه کردن به وب‌سایت یا خواندن نظرات می‌توانند گمراه‌کننده باشند. تصاویر می‌توانند از یک زاویه خوب یا یک اتاق مدل گرفته شده یا حتی مربوط به سال ۱۹۹۵ باشند. متل‌ها می‌توانند به افراد پول دهند تا نظرهای خوبی برایشان بنویسند. هزینه‌های بیش از حد پایین یعنی فرش‌های خیس، پارچه‌ها و ظروف شیشه‌ای کثیف، لوله‌کشی‌های نامناسب، کپک و حتی بدتر.
گاهی یک بررسی آنلاین به شما می‌گوید که آیا هتل موردنظر پنج سال پیش ساخته شده یا اخیرا بازسازی شده است. بهترین راه برای جلوگیری از این کلاهبرداری این است که به‌راحتی قبول کنید که ماندن در شهرهای بزرگ هزینه بیشتری دارد و از معامله‌های این چنینی دوری کنید.
۵. برخی هتل‌ها مهمان‌هایشان را به ساختمان‌های دیگری انتقال می‌دهند
زمانی که اتاق هتل را رزرو می‌کنید بهتر است بروید، درست است؟
نه، اشتباه است.
بر اساس راسل، «انتقال دادن» (walk) زمانی استفاده می‌شود که یک هتل اتاق‌هایش را بیش از ظرفیت بفروشد و مهمان‌هایش را به هتل دیگری منتقل کند. این اتفاق بیشتر از آنچه فکرش را بکنید رخ می‌دهد. راسل می‌گوید:
معمولا هتل‌ها در صورت‌حساب قرارداد ذکر می‌کنند که آیا می‌توانند شما را منتقل کنند یا نه. اما اگر بیش از حد رزرو کرده باشید و مشمول ماده انتقال باشید، اولین کسانی که باید منتقل شوند افرادی هستند که از طریق سایت شخص ثالث اتاق رزرو کرده‌اند.
در قرارداد حواستان به این نکته باشد. رزرو مستقیم یا از طریق یک آژانس مسافرتی معمولا به شما این اطمینان را می‌دهد که به هتل دیگری منتقل نمی‌شوید. اگر در نهایت هتل شما را با حیله به هتل دیگری برد، احتمالا آن هتل نزدیک هتل شما است؛ اما هیچ تضمینی نیست که هتل جدید همان اتاق موردنظرتان را به شما بدهد یا حتی ممکن است بسته باشد.
راسل می‌گوید:
هتل‌هایی را دیده‌ام که افراد را به فاصله‌های بسیار دور می‌برند؛ مانند فاصله بین سن‌دیگو تا ال کاجون؛ چیزی حدود ۲۴ کیلومتر.
۶. سایت‌های شخص ثالث می‌توانند پول‌های شما را بگیرند و فرار کنند
بازار رزرو آنلاین هتل پر از سایت‌های ناقصی است که باعث گمراهی می‌شوند و از مشتری‌ها سوءاستفاده می‌کنند.
در یک آمارگیری در سال ۲۰۱۸ معلوم شد که ۲۳ درصد تمام مشتری‌ها گزارش داده‌اند که هنگام رزرو هتل فریب خورده‌اند. نتیجه این فریبکاری‌ها بالا کشیدن ۵٫۲ بیلیون دلار از تراکنش‌ها بوده است.
بسیاری از این سایت‌های شخص ثالث هزینه‌های پایینی را برای اتاق‌ها پیشنهاد می‌دهند اما در واقع آن‌ها پول شما را می‌گیرند و فرار می‌کنند. مشتری تا زمانی که در هتل نبیند چنین رزروی وجود ندارد یا اتاق موردنظرش آن نیست که رزرو کرده، احتمالا متوجه این کلاهبرداری نمی‌شود.
بر اساس گفته‌های چاد شایوینک (Chad Schyvincht)، مدیر هتل‌های Viceroy در سان فرانسیسکو، رزروهای شخص ثالث اصلی‌ترین دلیل شکایت‌ها و مشکلات در چک-این هستند. از آنجا که بیشتر سایت‌های رزرو، ارزان‌ترین اتاق ممکن را رزرو می‌کنند:
کسانی که از طریق این سایت‌ها اتاق می‌گیرند بدترین اتاق هتل نصیبشان می‌شود و اولین نفرهایی هستند که همراهی می‌شوند.
۷. سایت‌های دیگر با ظاهری قانونی هویت شما را می‌دزدند
یکی از بدترین فریب‌ها، سایت‌هایی هستند که باعث می‌شوند گمان کنید در یک سایت کاملا قانونی هستید. دزدهای آنلاین URLهای مشابه با سایت‌های معتبر، تنها با یک تفاوت کوچک، می‌سازند؛ برای مثال به‌جایTravelocity می‌نویسند Travelacity. یا به‌جای حروف الفبای انگلیسی، از حروف یونانی مشابه، در URL استفاده می‌کنند.
نمای این سایت‌ها دقیقا شبیه سایت‌های واقعی است. شما می‌توانید یک اتاق رزرو کنید و آن‌ها به شما تاییدیه می‌دهند. اما در واقعیت آن‌ها فقط اطلاعات هویت و شماره کارت اعتباری شما را دزدیده‌اند.
بر اساس انجمن هتل‌ها و اقامتگاه‌های آمریکایی، حدود ۵۵ میلیون رزروهای هتل آنلاین تحت تاثیر این وب‌سایت‌های فریبکارانه هستند.
وقتی به دام این فریب‌ها می‌افتید کمترین مشکلی که برایتان پیش می‌آید، این است که در هتل بدون رزرو حاضر می‌شوید. کارت اعتباری و هویت دزدیده‌شده شما نگرانی‌های بزرگ‌تری هستند. در بیشتر موارد تنها کاری که باید انجام دهید این است که کارت‌هایتان را باطل کنید و امتیاز اعتباری خود را کنترل کنید.
بهترین راه برای دوری از این فریب‌ها، رزرو مستقیم از خود هتل یا آژانس‌های مسافرتی است.
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ