مهری رنجبر: میلاد وزیری در حالی که به فکر خداحافظی بود دوباره به تیروکمان برگشت؛ با سهمیه المپیک ۲۰۲۰ توکیو. کماندار ریکرو با همه مشکلاتی که پشت‌سر گذاشته، حالا دلش از دومین تجربه المپیکی، مدال می‌خواهد. هرچند به نظر خودش شاید به نظر بعضی‌ها به حرفش بخندند.
*چطور رفتید و دوباره با سهمیه برگشتید؟
فدراسیون بعد از المپیک مرا بدون کمیته انضباطی کنار گذاشت. اصلاً ممنوع‌الکار شدم و به همین خاطر ۴-۵ سال فعالیت ورزشی نکردم و حتی به حد افسردگی هم رسیدم، مخصوصاً که تازه ازدواج کرده بودم، با کمک همسرم کم‌کم خودم را پیدا کردم و کارم را با مربیگری در باشگاهم استارت زدم و البته کنارش خودم هم تمرین می‌کردم تا با رکوردهای خوبم برای المپیاد سیزم کره به اردو دعوت شدم، فدراسیون هم به خاطر رکوردهایم مرا برای قهرمانی آسیا و انتخابی المپیک دعوت کرد اما تربیت بدنی نیروهای مسلح به خاطر اختلافش با فدراسیون اجازه نداد و بعد هم شجاعی گفت نمی‌گذارم بیایی. آن موقع فدراسیون هر وقت آرامش نبود مرا می‌خواست. برای بازی‌های آسیایی جاکارتا هم دعوت شدم و بعد از آن به خاطر زندگی‌ام باید کار می‌کردم. وقتی خیلی دنبال اسپانسر بودم و پیدا نکردم تصمیم به خداحافظی گرفتم، اما یک روز در آکادمی ملی المپیک رئیس کمیته ملی المپیک را دیدم، پرسید اینجا چه کار می‌کنی؟ چرا اردو نیستی؟ او پیگیر کارهایم شد، حتی بیشتر از خودم و فروردین امسال به اردو برگشتم و رکوردم جزو چند نفر اول تیم ملی بود.
*فکر می‌کردید سهمیه بگیرید؟
من به خاطر ایمان به توانایی‌هایم مطمئن بودم. هرچند هنوز در اوج آمادگی نیستم. اوج آمادگی من قبل از المپیک ۲۰۱۲ لندن بود که در جهانی آمریکا با تکرار رکورد ایران، در دور مقدماتی سوم شدم و قهرمان جهان چهارم. شاید در لندن می‌توانسم مقام بهتری بگیرم اما با اتفاقاتی که افتاد نشد. من قهرمانی را دیده‌ام و حتی جزو ۸ نفر اول هم بوده‌ام. حالا هم که برگشته‌ام به صالحی‌امیری گفته‌ام تنها دنبال سهمیه نیستم و مدال المپیک می‌خواهم. شاید به نظر خیلی‌ها خنده‌دار باشد اما من توانایی‌اش را در خودم می‌بینم.
*در این چند ماه مانده تا المپیک چه چیزی لازم داری تا فقط برای مدال تمرین کنی؟
در این ۸ ماه فقط آرامش می‌خواهم و دوری از حاشیه. من به جلو نگاه می‌کنم. وقتی می‌توانیم مدال بگیریم که برنامه اردو، مسابقات تدارکاتی، اردوی مشترک در کره با تیم‌های برتر داشته باشیم و حمایت مالی از بچه‌ها مهم است تا بچه‌ها بدون دغدغه فکری با همه تمرکز تمرین کنند. در حالی که من حالا مجبورم به خاطر هزینه زندگی در باشگاه و مدارس تیروکمان آموزش دهم که این مسئله از نظر فنی تأثیر منفی روی کارم می‌گذارد.
*از حالا چه مدالی در المپیک را برای خودت کنار می‌گذاری؟
من با مدال طلا آرام می‌گیرم اما هیچ وقت قول مدال نداده‌ام. نه قول مدال المپیک و نه حتی استانی و کشوری. با این حال همه تلاشم را برای بهترین رنگ انجام می‌دهم.
*مشکل تجهیزات نداری؟
مشکل ما تجهیزات قدیمی است. کمانداران هزینه تجهیزات را خودشان می‌دهند. حالا کمان حرفه‌ای حداقل ۴۰-۵۰ میلیون تومان است. همه رقبای ما به خاطر اسپانسرهایشان معمولاً دو کمان دارند. ما هم قبلاً داشتیم اما حالا نه. به روز نبودن تجهیزات شاید در نیمه‌حرفه‌ای خیلی تأثیرگذار نباشد اما در حرفه‌ای روی رکورد خیلی مؤثر است. کمانم و زه‌اش برای ۸ سال پیش است و همین رقابت را با کمانداران دیگر سخت می‌کند.
۲۵۵ ۴۳
منبع : خبر آنلاین
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ