من t یک بعد از ظهر بود که روح را برانگیخت ، یک بازی مهیج با سه گل برجسته و عملکرد لستر که نشان می داد مشکلات مصدومیت آنها ممکن است پشت سر آنها و فصل آنها ممکن است آغاز شود. یاد پادشاه قدرت اما فراتر از این هیجان ، این روز مبهم دیگری برای منچستریونایتد و اوله گونار سولسکر. تا کی می توان اجازه داد که این رانش ادامه یابد؟ نوستالژی تا کی می تواند در برابر تشخیص متوسط بودن عایق باشد؟ تا کی می توان اجازه داد مشکلات مشابه تکرار شوند؟
وقتی همه چیز برای طرف او بد پیش می رود ، سولسکیر عادی که با شکایت از لبه ناحیه فنی خود نگاه می کند ، مانند یک پیر وایکینگ که در فکر این است که آیا ناوگان طولانی مدت از دریای ناشناخته باز خواهد گشت. چشمان خاکستری و آبی خسته او شاید از طریق طوفان و اسپری ، جریانهای عمیق تر زیر ، ضربات پشیمان ناپذیر امواج را در ساحل ببیند زیرا مشکلات آشنا اعتبار وی را بیشتر از بین می برد.
همانطور که پل پوگبا اذعان داشت ، هیچ یک از مسائلی که آنها را در روز شنبه تضعیف کرده بود قبلاً مشاهده نشده بود. هیچکدام از آنها نزدیک به حل شدن به نظر نمی رسند. عصر طلایی ، کمکی نکرده است. بلکه او به عنوان یک سرزنش دائمی وجود دارد ، نمایشی از روحیه عمیق تر باشگاه که باید در زیر خاطرات احساسی بازیکنی باشد که سولسکیر سابق وجود داشت.
با ادامه نیمه دوم ، رونالدو از تحریک گذشت. به ناباوری به فانک در سوت پایان بازی او در نیمه دوم لستر به تنهایی ایستاد – همانطور که در بیشتر بازی داشت – با عصبانیت به زمین خیره شد. او با ناراحتی آشکار نوار را از اطراف حلقه اش پاره کرد ، با کاسپر اشمایکل مشت زد و سپس با ادب ناخوشایند به طرفداران دور زد.
خط میانی ، مثل همیشه ، اصلی بود. منبع نگرانی این بار نه فرد وجود داشت ، نه اسکات مک تومینای ، فقط نمانیا ماتیچ در کنار پوگبا ، که تنها مشارکت واقعی او فراتر از اظهارنظرهای لعنتی پس از بازی ، یک سری خطاهای جزئی بود که در نهایت او اخراج شد.
با توجه به اینکه هر ترکیبی مانند گذشته بی تاثیر است ، تا چه مدت ، تعجب می کنید ، قبل از اینکه سولسشر به پل مک شین ۳۵ ساله ، که سه شنبه گذشته در خط پاپ جان در ساندرلند ، خط میانی تیم آکادمی را مهار کرده بود ، روی بیاورد. ؟
اما پرسنل تنها بخشی از این مشکل است. هیچ حس سازماندهی یا انسجامی وجود ندارد و این در مورد یونایتد در مرحله حمله همانند دفاع است. به نظر می رسد تنها برنامه این است که منتظر بمانیم تا یکی از بازیکنان درخشان آنها کاری درخشان انجام دهد. حیاط فضا توسط تیموتی کاستانی اجازه می دهد تا ضربه ای را به بیرون دروازه بزند ، و سپس مارکوس رشفورد نیز با تساوی ۲-۲ موفق شد و پاس بلند ویکتور لیندلوف را به اتمام رساند. در بیشتر موارد ، علی رغم غیبت ویلفرد ندیدی ، یونایتد در خط میانی برتری داشت. توپ های مرده ، دو پرچم قرمز که چیزی در زمین تمرین اشتباه است. گلهای کاگلار سویونکو و پاتسون داکا سومین و چهارمین بازی یونایتد بود که در این فصل بازیهای تدارک دیده شده انجام شد و صادقانه بگویم ، می توانست تعداد بیشتری از آنها باشد.
نتیجه مسابقه اوضاع بدتر بود اما برای چند دفع عالی از داوید دخیا ، تیزبینی دو مهاجم یونایتد و این حس ، به ویژه در اوایل ، که لستر طرفی است که اعتماد به نفس ندارد.
تیراندازی های جیمی واردی و کیلچی ایهاناچو در خارج از هری مگوایر و لیندلوف باعث ایجاد مشکلات مداوم شد ، در حالی که استقرار جیمز مدیسون درست در پشت آنها ناحیه ای را که یونایتد ضعیف ترین آنها بود با موفقیت هدف قرار داد. مدافعان کناری ، کاستانیا و ریکاردو پریرا ، از فضای قابل توجهی برخوردار بودند و همچنین لوک شاو را به عنوان یک نیروی مهاجم خنثی کردند.
این اولین باری بود که لستر در این فصل از سه بازیکن مدافع در لیگ استفاده کرد ، بنابراین اگر سخاوتمند باشد ، یونایتد اگر غافلگیر شود ، می تواند بخشیده شود. اما در هیچ مرحله ای عکس العملی نشان ندادند. نبرد تاکتیکی ، که یکبار باخت ، بازنده باقی ماند.
۲۹ بازی بدون شکست خارج از خانه به پایان رسید. یونایتد ۱۰ امتیاز را از دست داده است در حالی که قهرمانان به طور کلی نمی توانند ۲۰ امتیاز را از دست بدهند و این دو برد در هفت بازی گذشته در همه مسابقات است ، هر دو با گلهای دیرهنگام (و در یک مورد با پنالتی حتی بعداً از دست رفته توسط حریف) پس از نمایش های غیرقابل قبول به دست آمد. .
حتی این بردها به نوعی در روایتی از زمان الی فشرده شده اند ، اما نوستالژی نمی تواند سولسکیر را برای همیشه نجات دهد. در برخی مواقع ، شکست ها باید بر حسن نیت و خاطرات شیرین غلبه کند.
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ