ایسنا/خراسان رضوی یک خوشنویس گفت: خوشنویسی هنر ملی ما است و جای آن در دانشگاه‌ها خالی است و اگر رشته خوشنویسی به عنوان یک هنر، دانشگاهی شود و اساتید برجسته طرح درس‌های موفق را تدریس کنند، گام بسیار بزرگی در جهت آموزش خوشنویسی است.
محمد شهروز در گفت‌وگو با ایسنا در رابطه با نقاط ضعف انجمن خوشنویسان اظهار کرد: امروزه انجمن خوشنویسان فقط به دنبال جذب هنرجو و آموزش است و تفاوتی بین انجمن خوشنویسان و یک آموزشگاه خوشنویسی وجود ندارد. پیگیری برای بیمه هنرمندان، پیگیری برپایی یک نمایشگاه دائمی خوشنویسی و ایجاد فضایی صمیمانه بین خوشنویسان، از رسالت‌های انجمن خوشنویسان است که متاسفانه امروزه آن‌طور که باید، شاهد آن نیستیم.
این خوشنویس با بیان این که در زمینه آموزش خوشنویسی عدالت در نقاط مختلف کشور رعایت نشده است، گفت: قطعا امکاناتی در پایتخت و شهرهای بزرگ وجود دارد که در شهرهای کوچک و مناطق محروم شاهد آن نیستیم و به نظر بنده این نیز رسالت انجمن خوشنویسان است. لذا باید به اساتید و هنرمندان این عرصه ماموریت بدهد تا آن‌ها در مناطق محروم فعالیت کنند و در ازای این کار امتیاز مثبتی برای درجه هنری آن ها ثبت شود تا این‌گونه فضای هنری و عدالت در آموزش، در تمام نقاط کشور تقسیم شود.
شهروز در رابطه با پیشرفت آموزش خوشنویسی در دهه‌های اخیر بیان کرد: به نظر بنده، آموزش خوشنویسی نسبت به دهه‌های پیش تخصصی‌تر شده است و مسائل با موشکافی بیشتری تجزیه و تحلیل می‌شود، امروزه بر روی سیاه‌مشق بسیار تخصصی کار می‌شود و خطوط قدما و خوشنویسان معاصر نیز آنالیز و بررسی می‌شوند که در گذشته این‌طور نبود.
وی ادامه داد: بنده احساس می‌کنم که امروزه آموزش خوشنویسی شکل آکادمیک پیدا کرده است و تجزیه و تحلیل خطوط مختلف، بررسی خطوط قدما، بررسی سبک‌ها و شیوه‌ها در دستور کار قرار گرفته است و کسی که اکنون به حوزه خوشنویسی به عنوان هنرجو وارد می‌شود، نسبت به گذشته آگاهانه‌تر می‌تواند مسیر خود را انتخاب کند.
این خوشنویس اضافه کرد: خوشنویسی هنر ملی ما است و جای آن در دانشگاه‌ها خالی است و اگر رشته خوشنویسی به عنوان یک هنر، دانشگاهی شود و اساتید برجسته طرح درس‌های موفق را تدریس کنند، گام بسیار بزرگی در جهت آموزش خوشنویسی رخ می‌دهد.
شهروز با اشاره به لزوم خلاقیت در خوشنویسی گفت: اجرای خطوط قدما، با چاشنی سلیقه شخصی افراد در روزگار کنونی اگر همراه باشد اتفاق مبارکی است، اما این که همان خط، با همان اسلوب و با همان تکنیک اجرا شود، فایده ندارد. اساتید درجه یک ما، سعی کرده‌اند که در خوشنویسی نوآوری ایجاد کنند و موفق بوده‌اند و برای مثال می‌شود به استاد امیرخانی و استاد خروش اشاره کرد.
این خوشنویس افزود: بن‌مایه خط استاد امیرخانی، شیوه کلهر است و در ادامه شیوه کلهر تغییراتی را در خط ایجاد کردند و این برای بنده قابل پسند است. همچنین استاد خروش نیز شیوه کلهر را ادامه داده و در زمینه کتابت به نتیجه خوبی رسیده‌اند.
شهروز با بیان این که امروزه بیش از حد به خطوط قدما پرداخته می‌شود، عنوان کرد: بنده خطوط هریک از قدما را که نگاه می‌کنم بسیار لذت می‌برم و به نظرم خطوط میر و میرزا غلامرضا اعجاز در خوشنویسی است و بحثی در آن نیست، اما اساتید خوشنویسی که امروزه تعلیم می‌دهند، نباید به عقب برگردند. لذا با توجه به این که هنر یک سیر تکاملی دارد، باید بگذاریم مسیر خود را طی کند.
وی ادامه داد: اساتید خوشنویسی نباید برای آموزش هنرجو فقط به خط خود اکتفا کنند تا شاگردان آن‌ها تک‌بعدی نشده و در ساختار خوشنویسی پیشرفت حاصل شود.
انتهای پیام
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ