تجاری‌سازی صنایع‌دستی، یک ضرورت فراموش شده است

عطیه غلام‌پور در گفت‌وگو با ایسنا عدم آموزش‌های لازم، نبود زیرساخت‌های مناسب برای عرضه محصولات، نبود فضاهای مناسب برای فروش صنایع‌دستی را از مهم‌ترین چالش‌های این عرصه ذکر کرد و افزود: باید از تولیدات صنایع‌دستی در شهرستان‌ها حمایت بیشتری شود.

وی مطرح کرد: محصولی را می‌توان نام تجاری روی آن نهاد که قابل استفاده مؤثر در جامعه و صنعت باشد، متأسفانه امروزه شاهد توزیع تولیداتی هستیم که فاقد برند هستند، این اقدام موجب می‌شود واسطه‌­ها قدرتمندتر شده و شاهد عرضه نامشخص تولیدات اصیل باشیم. این موجب می‏‌شود به نسبت هنر و زحمتی که هنرمند در عرضه تولیدات خود متحمل می‌شود، منفعت اقتصادی مطلوب را نداشته باشد.

این مربی صنایع‌دستی در کاشمر مطرح کرد: اگر بخواهیم در بخش صنایع‌دستی عقب نیفتیم باید کارهای زیربنایی مهم با سرعت و شتاب بیشتری را انجام دهیم، از سویی تولیدکنندگان مجبور هستند به این سمت حرکت کنند، اما اگر بخواهند سنتی فعالیت کنند و به همان داشته‌ها راضی باشند فقط تا مدتی می‌توانند این‌گونه باقی بمانند.

وی ادامه داد: بدون شک محصولی که برای نیاز جامعه و مصرف کننده تولید شود و به بازار فروش برسد موفق‌تر از محصولاتی خواهد بود که دور از این هدف تولید می‌شوند، متأسفانه صنایع‌دستی در شهرها هنوز به جایگاه اصلی خود نرسیده است، در حوزه صنایع‌دستی نیازمند اعتبارات و زیرساخت‌های ویژه‌ای هستیم.

غلام‌پور برگزاری دوره‌های آموزشی را در بخش صنایع‌دستی بسیاری ضروری دانست و بیان کرد: محصولات را باید به‌گونه‌ای تولید کنند که عرضه کننده و فروشنده بتواند از این محصولات استفاده کند و تولیدات در حد استاندارد باشند. برای بسته‌بندی و ارائه باید فروشنده و صادر کننده بتوانند از این محصولات به نحو مطلوب استفاده نمایند.

وی گفت: در وضع کنونی نگاه سنتی یک آسیب جدی محسوب می‌شود، همچنین تولیدات را نمی‌شود در روزنامه پیچید و عرضه کرد، باید در بحث بسته‌بندی نگاه را تغییر داد. بدون شک با کاربردی‌تر شدن صنایع‌دستی بهتر خواهیم توانست تجاری‌سازی و برندسازی کنیم.

این فعال رشته طراحی صنعتی و طراحی بسته‌بندی صنایع‌دستی بر مخاطب شناسی در تولید محصولات صنایع‌دستی تأکید کرد و افزود: باید محصولات بر اساس نیاز جامعه باشند، در این خصوص نشست‎های تخصصی نیز بسیار ضروری است.

انتهای پیام