T دستور بازی Metroid واضح و مختصر است: یک سیستم هزارتوی از اتاق ها و راهروها ، یک محیط ظالمانه علمی تخیلی ، یک سری افزایش قدرت اسلحه ای با حس خوب یک پرش با احساس عالی. نقشه محدودی را که به تدریج و با پاداش باز می کنید. Metroid Dread در همه این موارد مهارت دارد: بازی کردن برای مدتی احساس خوبی دارد. اما متوجه شدم که خسته کننده است. چیزهای کمی برای نگه داشتن بازیکن در جهان فراتر از احساس یک حمله یا فرار کامل وجود دارد. در ۲۰ سالی که ما آخرین بار شکارچی فضل Samus Aran را در یکی از این ایستگاه های فضایی دو بعدی دیدیم ، چندین بازی مستقل با فرمت Metroid – مانند Iconoclasts و Hollow Knight – ارائه شده است که فضای ، عمق و عمق بیشتری را ارائه می دهند. زندگی نسبت به تونل های ساده و قابل پیش بینی Dread. در شکار شما این تقریباً تمام قصه گویی هایی است که در اختیار شما قرار گرفته است ، خارج از پانل های متنی و صحنه های کوتاه و ناخوشایند در شروع بازی که ما را در جدول زمانی Samus Aran ثابت می کند. او با دشمنان قدیمی و برخی از دشمنان جدید روبرو می شود. این سیاره هیچ متحدی برای بازیکن ندارد. او تلاش خود را کاملاً ناتوان آغاز می کند، کت و شلوارش تخریب می شود، و ما او را به سمت سطح هدایت می کنیم، و توانایی هایش را در طول راه به دست می آوریم. این بازی راهنمای زیادی ارائه نمی دهد و چالش سختی است.
با توجه به اینکه Samus تنها است و شکار می شود ، بازی باید غیر مهمان نواز باشد ، اما در عوض ، احساس چندانی ندارد. درخشش گرافیکی در برابر ساختمان ضعیف جهان در حال حاضر کار می کند: نه ترسناک است ، نه کلاستروفوبیک. من به ندرت وحشت زیادی را تجربه کردم. حتی تحت تعقیب قرار گرفتن توسط روبات های جنگی سرکش، در ابتدا یک تجربه وحشتناک، به جای آن ناامید کننده می شود: هیچ چیز در مورد آنها تهدیدی را تداعی نمی کند. اجتناب از آنها کمی سخت‌تر می‌شود، قدرت‌هایی که از آنها دریافت می‌کنید جالب‌تر می‌شوند، اما هیچ هیجانی در طول مسیر وجود نداشت. این بازی کوتاه نیست ، و تکرار آن بسیار سریع آشکار می شود و بسیار تکان دهنده است.
ترس برای بسیاری از بازیکنان قدیمی Metroid که دوست دارند لذت بخش و رضایت بخش خواهد بود. خاطرات ماجراهای قدیمی ساموس: از نظر عینی ، بازی احساس خوبی دارد. برای تازه واردانی که ممکن است با انتظارات متفاوت به اینجا برسند، ممکن است سرمایه گذاری باقی بمانند. اگر بعد از انجام بسیاری از بازی های مستقل که از آن الهام گرفته اید ، به Metroid می آیید ، بدانید که در حالی که دستور غذا در اینجا یکسان است ، طعم متفاوت ، ساده تر و جسورانه تری وجود دارد. جزئیات کمی وجود دارد که حسی از یک جهان زندگی شده یا مشکل دار را نشان می دهد ، یا به ساموس عمیق تر می شود ، به عنوان یک مسافر ، مصون از موجوداتی که برای تحقیق به او اعزام شده است ، فرستاده ای تنها در یک سیاره بدخیم.
شاید من زیاد درخواست می کنم. ما ماریو را نجات نمی دهیم زیرا او شاهزاده خانم خود را نجات می دهد ، یا نمی پرسیم انگیزه تام نوک در امپراتوری املاک و مستغلات او چیست. مانند تقریباً همه بازی های نینتندو ، با میراث طولانی و پرش های عالی ، این بازی حس خوبی دارد و این کافی است: اما من به اندازه کافی به عنوان نینتندو نمی رسم. من احساس ترس را ترک کردم که شاید میراث واقعی ۲D Metroid بیشتر بازی هایی باشد که از آنها الهام می گیرد و نه خود بازی ها.
-
Metroid Dread در حال حاضر خارج شده است. ۴۹.۹۹ پوند
دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ