اگر علی مرادی به رضازاده گفته بود

راستش از شنیدن خبر انتصاب حسین رضازاده به عنوان سرپرست انجمن فدراسیون پاراوزنه شوکه شدم. چند روزی است که می خواهم در این باره بنویسم اما نمی دانم چطور؟ مدام دارم به این فکر می کنم که رضازاده هر چه که بوده، افتخاریست برای این مملکت. مگر می شود رضازاده را از دنیای وزنه برداری و از دنیای ورزش جدا کرد؟ یک جورهایی شناسنامه این رشته است برای خودش، بدون تکه پاره کردن تعارف های معمول.
چند روزی است از خودم می پرسم چرا حسین رضازاده باید سرپرست انجمن پارا وزنه برداری بشود؟ آیا در فدراسیون وزنه برداری جایی برای قهرمان دو دوره المپیک نیست که او بشود سرپرست پارا وزنه برداری؟
به این فکر می کنم که اگر علی مرادی با تمام اختلافی که دارند زنگ می زد و مثلا پست نایب رییسی را پیشنهاد می داد رضازاده قبول نمی کرد؟!
الان سعید حسینی، بهداد سلیمی، کوروش باقری، سجاد انوشیروانی، نواب نصیرشلال، برادران پانزوان و خیلی از قهرمانان ما که از وزنه برداری فاصله گرفته اند در کجای این معادلات قرار دارند؟چرا آنها نباید رئیس یکی از کمیته ها یا عضو کمیته فنی باشند و از تجربیاتی که سال ها کسب کرده اند در راه اعتلای وزنه برداری استفاده کنند؟ به اسامی دقت کنید؟ افتخاراتی که دارند را به قول ورزشی ها تریلی یدک نمی کشد. تجربه شان را هم همین طور.اگر این همه پتانسیل در رشته دیگری و در کشور دیگری بود چه اتفاقی می افتاد؟
بدون شک خیلی ها نوع برخورد خارجی ها با ستاره های ورزش ایران را دیده اند.به قول خودمان”روی سرشان می گذارند و حلوا حلوای شان می کنند.” اما اینجا حتی کسی پیش قدم نمی شود برای ایجاد وفاق و همدلی در خانواده وزنه برداری!!
یاد عکسی افتادم که بهداد سلیمی از کلاس مربیگری در مجارستان استوری کرده بود. عکسی از شاهین نصیری نیا روی دیوار که کلاس بالای وزنه زدن و طرز صحیح وزنه زدن را آموزش می داد. مثلا نصری نیا دلش پر نمی زند برای آموزش دادن به نوجوانان ایران؟ یا بهداد و بقیه، دوست ندارند گوشه ای از کار را بگیرند و قدم های خودشان را بلندتر از قبل بردارند؟ قطعا همه کسانی که بیرون گود مانده اند حاضر هستند متناسب با شرایط و ضوابطی که برای خودشان دارند در وزنه برداری فعالیت کنند.
دیدن عکس رضازاده که شده بود سرپرست انجمن پاراوزنه آزاردهنده بود. حسرت را به همراه داشت و یک دوگانگی را ایجاد کرد که تا ابد در خاطرم خواهد ماند. اگر مرادی به رضازاده زنگ زده بود شاید اتفاق های دیگری می افتاد و شاید…

۲۵۱ ۲۵۱