آشنایی با قوانین ملاقات فرزند در طلاق توافقی

ملاقات فرزند در طلاق توافقی چه قانونی دارد ؟

طلاق توافقی چیست ؟

طلاق توافقی همانگونه که از نام آن پیداست، بر اساس توافق طرفین صورت می‌گیرد. زوجین قبل از حضور در دادگاه بایستی در مورد کلیه حقوق و وظایف خود بعد از طلاق تصمیم‌گیری نمایند که عبارتند از مهریه، نفقه، اجرت المثل زوجه، جهیزیه زوجه، هدایای قبل از ازدواج، مسائل مالی، حقوق، حضانت و ملاقات فرزند مشترک و نفقه وی.

تا قبل از صدور رای طلاق توافقی (گواهی عدم امکان سازش) هر کدام از زوجین حتی اگر توافق نامه، وکالتنامه یا دادخواست را امضاء کرده باشند، در صورت پشیمانی رای طلاق توافقی صادر نمی‌ شود.

اما پس از صدور رای طبق ماده ۳۵ و ۳۶ قانون حمایت خانواده اگر زوج (مرد) پشیمان شود و به دفترخانه برای ثبت طلاق نیاید امکان ثبت طلاق وجود نخواهد داشت مگر این که زن از مرد در دادگاه وکالت گرفته باشد.

طلاق توافقی: مراحل طلاق توافقی چگونه است ؟

طلاق توافقی ثبت توافق های زن و شوهر در مورد مهریه، حضانت، نفقه، جهیزیه و اجرت المثل است.

اما اگر زوجه (زن) بعد از صدور رای طلاق توافقی (گواهی عدم امکان سازش) پشیمان شود زوج می‌تواند بدون حضور او به یکی از دفاتر ثبت طلاق مراجعه کند و طلاق را ثبت نماید البته باید دانست که در صورتی که طلاق خلعی باشد زوجه می تواند در ایام عده (سه ظهر) از زمان ثبت طلاق به آنچه بذل کرده از مهریه یا غیر آن، مراجعه کند.

در طلاق توافقی خلعی اگر زن باکره و یا یائسه نباشد، از فاصله ثبت طلاق تا پایان عده می‌تواند به آنچه بذل کرده رجوع کند. برای جلوگیری از این کار می‌بایستی از دادگاه خواست که در رای گنجانده شود که زن حق رجوع به ما بذل ( آنچه را که بذل کرده) را از خود ساقط کرده است. اما اگر زن دوشیزه و باکره باشد زمان عده ندارد و بنابراین حق رجوع ندارد.

قوانین ملاقات فرزند در طلاق توافقی

طبق قانون حضانت فرزند تا ۷ سالگی با مادر است. حضانت دختر از ۷ تا ۹ سالگی و حضانت پسر از ۷ تا ۱۵ سالگی با پدر است. اما متاسفانه قانون در خصوص حضانت پس از سن بلوغ، تعیین تکلیف نکرده و این را می‌توان به این منزله دانست که خود فرزند می‌تواند انتخاب نماید که با مادر زندگی کند و یا پدر.

روشن است که هریک از زوجین که حضانت فرزند را به عهده ندارد، حق ملاقات فرزند خود را دارد و می‌تواند وی را ملاقات نماید. این قانون ملاقات فرزند در طلاق توافقی نیز وجود دارد.

باید به این امر توجه کرد که مطلب پیش گفته فقط مربوط به پس از طلاق نیست بلکه ممکن است هنوز به دادگاه و طلاق توافقی نکشیده باشد اما زوجین جدا از یکدیگر زندگی کنند.

منع از ملاقات فرزند چه تبعاتی دارد ؟

اگر هریک از طرفین که حضانت فرزند با ایشان است مانع ملاقات طرف دیگر شود، آن طرف می‌تواند با تقدیم دادخواست از طریق دفاتر خدمات قضایی به دادگاه مراجعه نماید و تقاضای ملاقات فرزند را داشته باشد.

روش کار دادگاه در این مورد به این شکل است که ابتدا میتوان دستور موقت فوری ملاقات فرزند را از دادگاه تقاضا کرد.

مسلما دادگاه خانواده با رعایت مصلحت طفل می‌ باید حق ملاقاتی برای خواهان مشخص نماید. اما شایان ذکر است که طبق ماده ۵۴ قانون حمایت از خانواده ممانعت از ملاقات فرزند جرم است و فرد ممانعت کننده از نظر قانون مجرم شناخته شده و قابل پیگیری است.

این ماده بیان داشته است: هرگاه مسئول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند یا مانع ملاقات طفل با اشخاص ذی حق شود، برای بار اول به پرداخت جزای نقدی و در صورت تکرار به حداکثر مجازات مذکور محکوم می شود.

ماده ۴۰ قانون فوق الذکر نیز تعیین تکلیف کرده که هرکس از اجرای حکم دادگاه در مورد حضانت طفل استنکاف کند یا مانع اجرای ان شود و یا از استرداد طفل امتناع ورزد، حسب تقاضای ذی نفع و به دستور دادگاه صادر کننده رای نخستین، تا زمان اجرای حکم بازداشت می‌شود.

در خصوص ماده فوق الاشعار باید دقت داشت که این ماده به دادگاه مجوز بازداشت فردی را که مانع اجرای حکم دادگاه و استرداد فرزند می‌شود را داده است و در خصوص ممانعت از اجرای دستور موقت فوری ملاقات اجرا نمی‌شود.

در نظریه مورخ ۵/۱/۹۲ شماره ۵۰۳۹۲/۱۶۱۹-۸۲۲/۷ پاسخ داده است که ضمانت اجرای ماده ۴۰ قانون حمایت، مختص حکم است و نه دستور موقت که در قالب قرار صادر می‌شود و نهایت زمان بازداشت تا وقتی است که علت بازداشت مرتفع گردد.